edx

edx म्हणजे नेमक काय हे जाणून घेण्याआधी मी म्हणेन कि एकदा आपल्या स्वप्नांच्या गल्लीत फेरफटका मारून या.  तिथे काही पूर्ण झालेली स्वप्न, काही अपूर्ण राहिलेली, या ना त्या कारणाने पूर्ण न होऊ शकलेली अशी बरीच स्वप्न पहुडलेली दिसतील.

आपल्यापैकी किती महत्त्वाकांक्षी लोकांनी असच एक स्वप्न पाहिलं असेल. एखाद्या नामांकित आंतरराष्ट्रीय विद्यापीठातून शिक्षण घेण्याच स्वप्न. कितींनी तरुण वयात आणि काहींनी उतारवयात देखील हे स्वप्न पाहिलं असेल. पण अशी सर्वसामन्यांच्या खिशाला न परवडणारी स्वप्न मनाच्या कोपऱ्यात पडून राहतात आणि नंतर काळाच्या ओघात विरून जातात. पण तुमचं हे लाखमोलाचं स्वप्न घरबसल्या पूर्ण होऊ शकतं असं सांगितलं तर.

MIT, Harvard, Texas, IIT या आणि यासारख्या बऱ्याच नामांकित विद्यापीठांनी आणि शिक्षण संस्थांनी एकत्र येऊन Edx नावाने एक ऑनलाईन पोर्टल सुरु केल आहे ज्यात जगभरातल्या अनेक विद्यापीठांकडून मान्यताप्राप्त कोर्स घेता येऊन शकतात आणि तेही घर बसल्या. त्यासाठी फक्त गरज आहे संगणकाची, इंटरनेटची आणि अर्थातच तुमच्या वेळेची आणि इच्छाशक्तीची.

काहीच वर्षांपूर्वी सुरु झालेल्या आणि मोजक्याच विद्यापीठांचा समावेश असणऱ्या या उपक्रमाचा आवाका पाहता पाहता वाढला आणि आज जगभरातील जवळ जवळ ४० शिक्षण संस्थांकडून मान्यता असणारे ३०० हून अधिक कोर्स इथे उपलब्ध आहेत. Architecture, electronics, computer, science, arts and culture, economics and finance, history, law एवढंच नव्हे तर ancient language, music, medicine आणि अशा अनेक विषयांशी संबंधित कोर्स येथे उपलब्ध आहेत. या कॉर्सेसची आणखी एक खासियत म्हणजे शिकवण्यासाठी असणारा शिक्षकवृंद ही याच नामांकित संस्थां मधला आहे.

https://www.edx.org/

या साईटवर विनामुल्य नोंदणी करून खाते तयार करा. आणि तुम्हाला हव्या असणाऱ्या कोर्स मधे नाव नोंदवा. कोणत्या कोर्स बद्दल कोणते बेसिक ज्ञान असणे अपेक्षित आहे, कोर्स कधी सुरु होणार आहे, किती कालावधीचा आहे याची सर्व माहिती तिथे उपलब्ध असते. निव्वळ ज्ञान मिळवण्याच्या उद्देशाने हा कोर्स करता येतो किंवा प्रमाणपत्र मिळावे यासाठीही मागणी करता येते, मात्र त्याकरता आवश्यक तीरक्कम मोजावी लागते. यात तुम्ही सोडवलेले प्रश्न आणि शेवटी घेतली जाणारी चाचणी यांच्या आधारावर मूल्यमापन होते.  आणि योग्य गुण मिळाले असल्यास प्रमाणपत्र मिळते.

तर तुम्हाला आवड असणाऱ्या विविध विषयांसंबंधी ज्ञान मिळविण देणारे हे भांडार तुमच्यासाठी खुलं आहे. याचा लाभ नक्की घ्या.

Being a creator

कोणताही कलाकार त्याच्या कलेला, घडवणूकीच्या प्रत्येक अवस्थेत बघत असतो.

त्यातल्या  अनेक स्थित्यांतरांचा तो साक्षीदार असतो.

त्या कलेच्या प्रत्येक अवस्थेतलं सौंदर्य हे फक्त त्या कलाकाराच्या नजरेलाच दिसू शकत.

कारण आपल्या कलेला तो नेहमी तिच्या पूर्णावस्थेत पाहत असतो.

Being a creator is the most beautiful thing in this world, no matter what you create, no matter how it apprears to the world, you can always see a true beauty in it.

The creater is always at it’s best, ’cause while creating it gives it’s best…

Therefore be a creator, no matter how useless thing you create in world’s belief.

My paintings and clay idol on the occasion on Ganesh Chaturthi

थोडेसे मनातले…

थोडेसे मनातले लिहायला म्हणून ब्लॉग सुरु केला पण मनाचा होता होता जनाचा कधी झाला कळलच नाही. स्वतःसाठी लिहिणं बंद झाल आणि व्यक्त होण्याच समाधानही संपलं. लिहिण्याचा मूळ उद्देश बाजूला पडून ‘ब्लॉग’ लिहिणं सुरु झालं. ब्लॉग आपल्यासाठी न राहता इतरांचा झाला, काही लिहिण्या आधी हे कितपत चांगल वाटतंय, बर जमतंय ना याचा विचार सुरु झाला. ब्लॉगवर लिहिण्याकरता योग्य विषय शोधण्याच्या नादात सगळच लिहिणं बंद पडल. पण लिहिणं बंद पडल, व्यक्त होण संपल आणि गुदमरणं कधी सुरु झाल कळलंच नाही.

हे सगळ चावून अक्षरशः चोथा झालंय. लिहायला पुन्हा सुरुवात करायची अस ठरवायचं, जुन्या पोस्ट पुन्हा वाचायच्या, अरेच्या हे आपणच लिहील होत का असा आश्चर्याचा सूर काढायचा, आता का जमत नाही अस काही लिहायला अस वाटून जरा हळहळायच आणि पुन्हा येरे माझ्या मागल्या, पहिले पाढे पंचावन्न.. हे दुष्टचक्र काही संपत नाही. अशावेळी अभिमन्यू असण्याचा फील येतो उगाच..

पण स्वानुभव सांगते, लिहिणं बंद पडल ना कि माणूस स्वतःपासून खूप दूर जातो, पण कधी कधी लिहिण्याकडे पुन्हा वळायला आधी स्वतःपासून तुटाव लागत. गालिब म्हणे रात्र रात्र जागून शेर रचे आणि प्रत्येक शेर साठी उपरण्याला गाठ मारत असे. सकाळी उठल कि एक एक गाठ सोडत जायची आणि शेर उतरवून काढायचा. स्वतःपर्यंत पोहोचण्याचा मार्गही कधी कधी फार खाच खळग्यांतून जातो.

भूतकाळात सोडलेल्या गोष्टी हरवल्या सारख्या वाटतात. पण भूतकाळाला जागेवरून हलण्याची मुभा नसते. भूतकाळ आपल्यासाठी कधीच हरवत नाही, खरतर आपणच भूतकाळासाठी हरवत असतो.

असो, काही दुष्टचक्र मोडून काढणं फार कठीण असत, पण आयुष्यात कोणाचाही अभिमन्यू होऊ नये..

आले मी पुन्हा, या समुद्रकिनारी
जरा गप्पा मारुयात, नेहमीसारख्या
पण  गप्पा कसल्या त्या
मीच बोलत असते सारखी
आणि तु मात्र गप्प
त्या सागराच्या साक्षीने
निवांत पणे ऐकत राहतोस सारं काही
आणि मी
होत राहते रिती
कुठेही, अगदी कुठेही वाहणारी नदी
जशी या समुद्राकडे विसावा शोधते ना
तसं, अगदी तसं
माझी सगळी सुख, दुख,
स्वप्न, अपेक्षा
सगळ्या तुझ्याचकडे विसावा शोधतात
मन कसं अगदी हलक हलक होतं.
मग,
चल, निघते मी असं म्हणून जरी मी दूर जात राहिले तरी
जशी सागराच्या ओढीने नदी वाहत येतेच,
तशी मीही परत फिरून इथेच येणार आहे
माझ्या या हक्काच्या विसाव्याकडे
हे तुला माहित असतच.
पण  एक प्रश्न मात्र नेहमीच मला सतावतो
कायमच हाकेच्या अंतरावर असणारा तु
नजरेच्या टप्प्यात मात्र कधीच का नसतोस ?
कधीच का नसत तुला नाव, चेहरा ?
असतं फक्त एक अस्तित्व
पुसटस, धुसर, तरीही जाणवणारं
असो,
नदीला तरी कुठे पुरी ओळख असते समुद्राची
तरीही ती धावतेच ना त्याच्या ओढीने
मीही येणारच आहे अशीच नेहमीच
या माझ्या स्वप्नातल्या
हक्काच्या विसाव्यापाशी
आणि
कधी न कधी दिसेलच मला तुझा चेहरा
स्पष्ट

प्रत्येक  माणसाला हवा असतो असा एक सोबती,
एक विसावा मनातलं सांगण्यासाठी, मोकळ होण्यासाठी
बऱ्याचदा हा चेहरा अस्पष्ट असतो, अंधुक असतो.
कधी त्याला आपल्याच जिवलग माणसाचा चेहरा असतो
तर कधी नीट निरखून पाहिलं तर आपलाच चेहरा त्यात दिसतो,
आणि असा माणूस जगात सर्वात एकटा असतो.

गुंता

काही नाती विणता विणता अगदी नकळत गुंता होतो, तो गुंता सोडवता सोडवता आपणही त्यात गुंतत जातो, इतके कि त्याचा गळ्याभोवती फास बसायला लागतो.

बर धागाच कापावा म्हटलं त्या धाग्यातच खरा जीव गुंतलेला…

म्हणजे कस ना धागा न कापता गुंता तसाच राहू द्यावा तरी गळफास बसून जीव जाणार आणि धागा कापावा तरी त्यातही जीव गुंतलेला म्हणून जीव जाणार, म्हणजे जीव जाणारच फक्त तो कसा जाणार एवढच ठरवण आपल्या हातात असतं.

व्यर्थच

जगण्याचा अर्थ शोधता, मरणाचे ते भय ठरले
मरणाचा अर्थ उमगता, जगणे ते व्यर्थच ठरले

नसण्यासम असणे होते, क्षणभर ते जगणे होते
जगण्याचा अर्थ हरवता, असणे ते व्यर्थच ठरले

काळासव घडले काही, जगण्यातून कळले काही
पण सारे अर्थ हरवले, कळणे ते व्यर्थच ठरले- जीवा